Spis treści:
- Terapia i sekrety profesor M
- Kryzys emocjonalny i jego eskalacja
- Analiza przyczyn i proces leczenia
- Czy romans był próbą odzyskania ojcowskiej miłości?
Terapia i sekrety profesor M
Profesor M była akademiczką w dziedzinie nauk ścisłych. Nigdy wcześniej nie korzystała z pomocy psychoterapeutycznej, aż do momentu, gdy jej życie emocjonalne całkowicie się załamało. Podczas jednego z międzynarodowych kongresów spotkała mężczyznę, którego znała z czasów studiów doktoranckich w Stanach Zjednoczonych. Spotkanie doprowadziło do natychmiastowego zbliżenia i rozpoczęcia intensywnego, ukrytego związku.
Mężczyzna był żonaty i miał troje dzieci, mieszkał w mieście oddalonym o cztery godziny drogi pociągiem od Londynu. Para rozpoczęła regularną komunikację mailową i telefoniczną. Spotykali się w hotelach oraz podczas konferencji naukowych, których używali jako przykrywki. Profesor M nie potrafiła zapanować nad narastającą obsesją i potrzebą kontaktu z kochankiem.
W tym samym czasie utrzymywała, że jej relacja z wieloletnim partnerem pozostała bez zmian. Z pozoru nic nie wskazywało na kryzys - mieli wspólne zainteresowania, znajomych, łączyły ich rodzinne więzi. Jednak życie wewnętrzne profesor M zaczęło się kruszyć pod naporem silnych emocji i rosnącej zależności od nowego partnera.
Kryzys emocjonalny i jego eskalacja
Romans rozwijał się przez dwa lata, aż do momentu, gdy mężczyzna oświadczył, że nie może opuścić swojej rodziny. To wyznanie wywołało u profesor M załamanie emocjonalne. Zaczęła zmieniać się zewnętrznie i psychicznie - jej ubrania traciły na elegancji, a zachowanie stawało się coraz bardziej rozchwiane. Przeżywała głęboką stratę, której nie mogła z nikim dzielić poza terapeutką.
Kobieta opisała swoje cierpienie jako "głodną tęsknotę" i rozważała nawet odebranie sobie życia. Ich kontakt zanikł niemal całkowicie, a rytuały, które wcześniej utrzymywały relację przy życiu, przestały funkcjonować. Mimo prób odbudowy, sytuacja uległa pogorszeniu i zakończyła się definitywnym rozstaniem.
Podczas kolejnych sesji ujawniły się wspomnienia z dzieciństwa profesor M. Opowiedziała o ojcu, który opuścił ją, gdy miała niespełna trzy lata. To wydarzenie, jak zidentyfikowała terapeutka, miało ogromny wpływ na jej emocjonalne wzorce w dorosłym życiu. Jej kochanek nieświadomie wypełnił pustkę po ojcu - stał się figurą miłości i utraconego bezpieczeństwa.
Analiza przyczyn i proces leczenia
Psychoterapeutka wskazała, że historia profesor M była wyjątkowym przykładem, jak niezaspokojone potrzeby emocjonalne z dzieciństwa mogą zdominować decyzje dorosłych. Podczas terapii ujawniono mechanizm psychicznego cofnięcia się do dziecięcej fazy emocjonalnej - tzw. regresji. Dzięki głębokiej analizie udało się zrozumieć, że relacja z kochankiem była symboliczną próbą odzyskania figury ojca.
Proces terapeutyczny trwał kilka lat. W tym czasie profesor M powoli wracała do równowagi. Jej związek z wieloletnim partnerem uległ zmianie - nabrał głębi i większego zrozumienia. Kobieta wróciła do aktywności zawodowej, zaczęła tańczyć tango i zaangażowała się w życie rodzinne. Relacja z kochankiem, choć bolesna, stała się impulsem do odkrycia prawdziwych przyczyn jej cierpienia.
Czy romans był próbą odzyskania ojcowskiej miłości?
Historia profesor M unaocznia, jak głęboko zakorzenione mogą być motywy zdrady i jak trudno jest je zrozumieć bez odpowiedniego kontekstu psychologicznego. Jej przypadek pokazuje, że romanse mogą nie być wyłącznie wynikiem impulsu, ale głęboko nieuświadomionych potrzeb, ukształtowanych w dzieciństwie. Dzięki terapii udało się przerwać ten wzorzec i otworzyć drogę do zdrowego życia emocjonalnego.
Przypisy:
Regresja w psychologii to powrót do wcześniejszych, bardziej prymitywnych lub dziecięcych sposobów myślenia, odczuwania lub zachowania w sytuacjach silnego stresu, lęku lub kryzysu emocjonalnego.
Jest to mechanizm obronny, opisany m.in. przez Zygmunta Freuda, który pozwala jednostce „cofnąć się” do wcześniejszego etapu rozwoju psychicznego, kiedy czuła się bardziej bezpieczna lub lepiej zaopiekowana. Regresja może być krótkotrwała lub trwać dłużej, w zależności od osoby i okoliczności.
Źródło: The Guardian
