Spis treści:
- Jakie działania mogłyby poprawić relację, ale trudno się na nie zdobyć?
- Jakie poświęcenia warto podjąć, by sprawić radość partnerowi?
- Jakie momenty są najbardziej i najmniej sprzyjające hojności wobec partnera?
- Jakie trudności partnera wymagają większego zrozumienia?
- Jakie są obszary, w których warto być bardziej elastycznym?
- Czego najbardziej pragniemy od partnera i czy może to zrealizować?
- Co warto zmienić w sobie, by lepiej współżyć z partnerem?
Jakie działania mogłyby poprawić relację, ale trudno się na nie zdobyć?
Wiele osób zdaje sobie sprawę, co ich partner potrzebuje, jednak ignorują te potrzeby, ponieważ są trudne do spełnienia. Nawet drobne gesty, jak większa czułość czy pamiętanie o prostych preferencjach partnera, mogą mieć ogromne znaczenie. Przykładem może być przypomnienie sobie, że partner nie je szynki, przygotowując posiłek. Takie działania wymagają wyjścia poza własne ograniczenia i większej hojności w relacji.
Jakie poświęcenia warto podjąć, by sprawić radość partnerowi?
Guralnik zachęca, by zastanowić się, co sprawiłoby radość partnerowi, nawet jeśli wymaga to pewnego wysiłku. Przykładowo, jeśli partner uwielbia galerie sztuki, a my za nimi nie przepadamy, warto rozważyć wspólną wizytę. Takie działania nie tylko rozszerzają nasze horyzonty, ale również pokazują gotowość do współpracy i otwartość. Zrozumienie, co cieszy partnera, jest kluczowe dla budowania bliskości.
Jakie momenty są najbardziej i najmniej sprzyjające hojności wobec partnera?
Guralnik wskazuje, że stan hojności emocjonalnej jest jednym z najważniejszych aspektów udanych relacji. Warto zidentyfikować momenty, kiedy czujemy się najbardziej zdolni do troski i kiedy tego brakuje. Przyczynami mogą być zmęczenie, poczucie zagrożenia czy powrót do trudnych wspomnień. Na przykład, jeśli ktoś czuje się kontrolowany, może zamykać się na potrzeby partnera. Zrozumienie tych mechanizmów pozwala lepiej radzić sobie z trudnościami.
Jakie trudności partnera wymagają większego zrozumienia?
Z perspektywy Guralnik, kluczowe jest spojrzenie na partnera przez pryzmat jego słabości i trudności. Długotrwałe związki często prowadzą do skupienia się na własnych problemach, co odciąga uwagę od potrzeb drugiej osoby. Przykładowo, w sytuacji, gdy partner zmaga się z niską samooceną, większa empatia może znacząco poprawić relację. Uświadomienie sobie tych aspektów pomaga w budowaniu głębszego zrozumienia.
Jakie są obszary, w których warto być bardziej elastycznym?
Każda osoba ma swoje obszary uporu, które mogą wynikać z wcześniejszych doświadczeń lub obaw. Zrozumienie, co kryje się za tą nieelastycznością, pozwala pracować nad większą otwartością i kreatywnością w relacji. Na przykład, osoba uparta w kwestii sposobu sprzątania może kryć za tym potrzebę porządku, która wynika z wcześniejszego chaosu w życiu.
Czego najbardziej pragniemy od partnera i czy może to zrealizować?
W relacjach często pojawiają się pragnienia, które mogą być niemożliwe do spełnienia przez partnera. Niektóre potrzeby, jak wsparcie emocjonalne czy zwiększenie samooceny, mogą wymagać samodzielnej pracy nad sobą. Guralnik podkreśla, że partnerzy nie zawsze są w stanie zaspokoić wszystkie nasze oczekiwania, co może prowadzić do rozczarowań. Ważne jest, by realistycznie spojrzeć na to, co można osiągnąć wspólnie.
Co warto zmienić w sobie, by lepiej współżyć z partnerem?
Często w relacjach partnerzy próbują zmieniać siebie nawzajem, co prowadzi do frustracji. Guralnik wskazuje, że zamiast próbować zmieniać drugą osobę, warto skupić się na własnym rozwoju i adaptacji do obecnej sytuacji. Na przykład, jeśli partner jest mniej ambitny, można skupić się na rozwijaniu własnych ambicji, zamiast wywierać presję.
Przypisy:
Orna Guralnik to psycholog kliniczny, terapeuta i superwizor, znana z występów w programie telewizyjnym „Terapia dla par” (ang. Couples Therapy), emitowanym w amerykańskiej telewizji. Specjalizuje się w terapii indywidualnej i grupowej oraz w pracy z parami. Jej podejście terapeutyczne łączy różne nurty psychologii, takie jak psychoterapia psychoanalityczna i teoria systemowa.
Orna Guralnik zdobyła wykształcenie w renomowanych instytucjach w Stanach Zjednoczonych i ma wieloletnie doświadczenie w praktyce klinicznej. Jej działalność naukowa i terapeutyczna skupia się na badaniu dynamiki związków, potrzeb emocjonalnych oraz konfliktów interpersonalnych. Dzięki jej pracy w programie „Terapia dla par” stała się rozpoznawalnym głosem w dziedzinie terapii relacji i zdrowia psychicznego.
Źródło: The Guardian
