Spis treści:
Vanessa Van Edwards o mimice i gestach
Vanessa Van Edwards zwróciła uwagę, że jednym z najważniejszych sygnałów jest wyraz obrzydzenia na twarzy kłamcy. Według niej osoby kłamiące często doświadczają wewnętrznego dyskomfortu, który manifestuje się jako grymas obrzydzenia. Może to objawiać się marszczeniem nosa, zamykaniem nozdrzy czy odsłanianiem górnych zębów.
„Kłamcy zazwyczaj czują się niekomfortowo, co przejawia się obrzydzeniem do siebie samych.” - Vanessa Van Edwards
Podczas rozmowy przytoczyła przykład swojej córki, która na pytanie o posprzątanie pokoju odpowiedziała twierdząco, jednocześnie kręcąc głową. To przykład niezgodności słów z mową ciała, która jest często sygnałem kłamstwa. Vanessa zauważyła, że poza wyjątkami kulturowymi, takimi jak gesty w Indiach, Bułgarii czy Pakistanie, taka niespójność jest uniwersalnym znakiem oszustwa.
Subtelne zmiany w tonie i mowie
Innym istotnym wskaźnikiem kłamstwa, według ekspertki, jest zmiana intonacji pytania, znana jako "Uptalk". Polega ona na zakończeniu stwierdzenia tonem charakterystycznym dla pytania, mimo że zdanie nie jest pytające. Przykład to wypowiedź: "Nie mam pojęcia, o czym mówisz, prawda?"
„Nagłe zmiany w intonacji lub tonie głosu mogą sugerować nieuczciwość.” - Vanessa Van Edwards
Vanessa podkreśliła również, że spadek głośności głosu może sugerować nieuczciwość. Kiedy ludzie stają się nerwowi, tracą oddech i mówią ciszej. Dlatego nagła zmiana tonu lub poziomu głośności w rozmowie może wskazywać na nieszczerość.
Perspektywa innych ekspertów
Joe Navarro, były agent FBI, zaznaczył w rozmowie z „The Guardian”, że zachowania mające na celu samouspokojenie mogą świadczyć o dyskomforcie psychicznym. Przykłady to fidgeting, poprawianie ubrań, czy pocieranie twarzy.
„Samouspokajanie, takie jak pocieranie twarzy czy fidgeting, wskazuje na wewnętrzny dyskomfort.” - Joe Navarro
Z kolei Gabrielle Stewart III, konsultantka ds. ubezpieczeniowych oszustw, zwróciła uwagę na analizę języka. Kłamcy często unikają zaimków osobowych, takich jak „ja” czy „mój”, aby zdystansować się od kłamstwa. Przytoczyła przykład Prezydenta Nixona, który w odpowiedzi na pytanie o Watergate użył sformułowania: „Prezydent nigdy nie zrobiłby czegoś takiego”, unikając bezpośredniego „ja”.
Eksperci zgodnie twierdzą, że żadna z tych wskazówek nie jest pewnym dowodem kłamstwa, jednak świadomość tych sygnałów może pomóc w lepszym odczytywaniu intencji drugiej osoby. Rozpoznanie kłamstwa wymaga obserwacji i znajomości kontekstu, ale te techniki są pomocnym narzędziem w budowaniu bardziej szczerych relacji.
Przypisy:
Watergate to jeden z najbardziej znanych skandali politycznych w historii Stanów Zjednoczonych, który miał miejsce na początku lat 70. XX wieku. Dotyczył nielegalnych działań administracji Prezydenta Richarda Nixona i jego próby ukrycia swojego zaangażowania w te działania.
Główne informacje o skandalu Watergate:
Włamanie do siedziby Partii Demokratycznej:
W czerwcu 1972 roku pięciu mężczyzn włamało się do siedziby Krajowego Komitetu Partii Demokratycznej w kompleksie biurowym Watergate w Waszyngtonie. Celem było zainstalowanie podsłuchów i kradzież dokumentów.Połączenie z administracją Nixona:
Początkowo Nixon zaprzeczał jakimkolwiek powiązaniom z włamaniem. Jednak kolejne dochodzenia ujawniły, że osoby z jego administracji były zaangażowane w organizację i finansowanie tej akcji.Nagrania z Białego Domu:
Kluczowym dowodem w sprawie były nagrania rozmów z biura prezydenta Nixona. Pokazały one, że Nixon próbował tuszować aferę i instruował swoich współpracowników, jak blokować śledztwo.Rezygnacja Nixona:
W obliczu rosnącej presji publicznej i politycznej oraz prawdopodobieństwa impeachmentu, Nixon zrezygnował z urzędu prezydenta 9 sierpnia 1974 roku. Był to pierwszy i jedyny przypadek rezygnacji prezydenta w historii USA.Skutki afery:
- Podważyła zaufanie społeczeństwa do rządu USA.
- Doprowadziła do zmian w przepisach dotyczących finansowania kampanii wyborczych i wzmocnienia mechanizmów kontroli nad działaniami władzy wykonawczej.
- Przyczyniła się do skazania wielu członków administracji Nixona.
Watergate stał się symbolem korupcji, nadużywania władzy i ukrywania prawdy w polityce, a nazwa jest dziś używana w odniesieniu do podobnych afer politycznych na całym świecie.
Źródło: Daily Mail, The Guardian
